थिएटर मलका निर्देशक केदार श्रेष्ठ यसरी फेसबुकमार्फत नाटक पहिलोपटक देखाइएको बताउँछन्। नाटक भर्चुअल माध्यममा देखाउनै नमिल्ने भए पनि अहिले विशेष परिस्थिति भएकाले देखाइएको उनको भनाइ छ।
श्रेष्ठ भन्छन्, “रंगमञ्च भनेको भर्चुअल माध्यम हुँदै होइन। यो प्रत्यक्ष हेर्ने कुरा हो। तर, यो विशेष परिस्थितिमा दर्शकलाई मनोरञ्जन प्रदान गर्न यस्तो गरेका हौं।”
भर्चुअल नाटक देखाउँदा उनलाई दर्शकका विभिन्न प्रतिक्रिया आए। थिएटरमै गएर नाटक हेरेका दर्शकले पनि फेसबुक लाइभ हेरे। कहिल्यै थिएटरमा नगएका र नाटकसँग कुनै चासो नभएका दर्शकले पनि हेरे।
त्यसैले थिएटरका लागि भर्चुअल नाटक प्रचारको माध्यम पनि बन्यो। “नाटकघरमै गएर नाटक हेरेका दर्शकका लागि भने यो फिल्म हेरेजस्तो मात्र भयो। नयाँ दर्शकलाई थिएटरसम्म लैजान भने यो एउटा अवसर बन्यो,” श्रेष्ठ भन्छन्।
थिएटरमै गएर हेर्ने दर्शकहरूले भने रमाइलो भए पनि रंगमञ्चमै हेर्दा जस्तो आनन्द नआएको बताए।
आफैले मञ्चन गरेको नाटक यसरी भिडिओमार्फत हेर्दा रंगकर्मीहरूलाई पनि मनोरञ्जनका साथै कमी-कमजोरी जान्ने मौका मिलेको श्रेष्ठले बताए। यस्तो छ दुई रंगकर्मीको अनुभवः
नाटकको फिलिङ्स नै आएन
सुरक्षा पन्त
सुरक्षा पन्तले नाटक ‘क्लेशा’ फेसबुक लाइभमा हेरिन्। उक्त नाटकमा मानवीय स्वभावलाई प्रत्यक्ष प्रभाव पार्ने सामाजिक संरचना र राजनीतिक व्यवस्थाबारे विवेचना गरिएको थियो। तत्कालीन प्रधानपञ्चको परिवारले गाउँलेमाथि गरेको ज्यादतीलाई प्रतिनिधि घटनाको रूपमा नाटकमा देखाइएको थियो।
“थिएटरमा हेर्दा जस्तो आनन्द नआउँदो रहेछ। यसरी हेर्दा त चलचित्र हेरेजस्तो हुनेरहेछ। नाटकको अनुभूति नै पाइएन,” उनले भनिन्।
आफ्ना कमजोरी सुधार्ने मौका पाएको उनले बताइन्। भनिन्, “यसबाट आफ्ना कमजोरी के कस्तो भएको रहेछ ? अभिनयको कुन पाटो सुधार गर्नुपर्ने रहेछ भन्ने त जानकारी भयो तर थिएटरमा गएर नाटक हेरेजस्तो फिल भएन।”
आफैंलाई जाँच्ने मौका मिल्यो
टीका पहारी
टीका पहारीले फेसबुकमा 'लाटीको छोरा’ हेरे। उनलाई पनि आफ्नै नाटक हेर्दा खासै आनन्द आएन। घरमै बसेर फिल्म हेरेजस्तो लागेको उनले बताए।
“घरमै बसेर हेर्दा थिएटरमै हेरेजस्तो आनन्द कहाँ आउँदोरहेछ र ? मैले त घरमा कुनै चलचित्र हेरेजस्तो अनुभव गरें। आफ्ना कमी-कमजोरी जान्ने र सच्चिने मौका भने पक्कै मिलेको छ,” उनले भने।
" />
थिएटर मलका निर्देशक केदार श्रेष्ठ यसरी फेसबुकमार्फत नाटक पहिलोपटक देखाइएको बताउँछन्। नाटक भर्चुअल माध्यममा देखाउनै नमिल्ने भए पनि अहिले विशेष परिस्थिति भएकाले देखाइएको उनको भनाइ छ।
श्रेष्ठ भन्छन्, “रंगमञ्च भनेको भर्चुअल माध्यम हुँदै होइन। यो प्रत्यक्ष हेर्ने कुरा हो। तर, यो विशेष परिस्थितिमा दर्शकलाई मनोरञ्जन प्रदान गर्न यस्तो गरेका हौं।”
भर्चुअल नाटक देखाउँदा उनलाई दर्शकका विभिन्न प्रतिक्रिया आए। थिएटरमै गएर नाटक हेरेका दर्शकले पनि फेसबुक लाइभ हेरे। कहिल्यै थिएटरमा नगएका र नाटकसँग कुनै चासो नभएका दर्शकले पनि हेरे।
त्यसैले थिएटरका लागि भर्चुअल नाटक प्रचारको माध्यम पनि बन्यो। “नाटकघरमै गएर नाटक हेरेका दर्शकका लागि भने यो फिल्म हेरेजस्तो मात्र भयो। नयाँ दर्शकलाई थिएटरसम्म लैजान भने यो एउटा अवसर बन्यो,” श्रेष्ठ भन्छन्।
थिएटरमै गएर हेर्ने दर्शकहरूले भने रमाइलो भए पनि रंगमञ्चमै हेर्दा जस्तो आनन्द नआएको बताए।
आफैले मञ्चन गरेको नाटक यसरी भिडिओमार्फत हेर्दा रंगकर्मीहरूलाई पनि मनोरञ्जनका साथै कमी-कमजोरी जान्ने मौका मिलेको श्रेष्ठले बताए। यस्तो छ दुई रंगकर्मीको अनुभवः
नाटकको फिलिङ्स नै आएन
सुरक्षा पन्त
सुरक्षा पन्तले नाटक ‘क्लेशा’ फेसबुक लाइभमा हेरिन्। उक्त नाटकमा मानवीय स्वभावलाई प्रत्यक्ष प्रभाव पार्ने सामाजिक संरचना र राजनीतिक व्यवस्थाबारे विवेचना गरिएको थियो। तत्कालीन प्रधानपञ्चको परिवारले गाउँलेमाथि गरेको ज्यादतीलाई प्रतिनिधि घटनाको रूपमा नाटकमा देखाइएको थियो।
“थिएटरमा हेर्दा जस्तो आनन्द नआउँदो रहेछ। यसरी हेर्दा त चलचित्र हेरेजस्तो हुनेरहेछ। नाटकको अनुभूति नै पाइएन,” उनले भनिन्।
आफ्ना कमजोरी सुधार्ने मौका पाएको उनले बताइन्। भनिन्, “यसबाट आफ्ना कमजोरी के कस्तो भएको रहेछ ? अभिनयको कुन पाटो सुधार गर्नुपर्ने रहेछ भन्ने त जानकारी भयो तर थिएटरमा गएर नाटक हेरेजस्तो फिल भएन।”
आफैंलाई जाँच्ने मौका मिल्यो
टीका पहारी
टीका पहारीले फेसबुकमा 'लाटीको छोरा’ हेरे। उनलाई पनि आफ्नै नाटक हेर्दा खासै आनन्द आएन। घरमै बसेर फिल्म हेरेजस्तो लागेको उनले बताए।
“घरमै बसेर हेर्दा थिएटरमै हेरेजस्तो आनन्द कहाँ आउँदोरहेछ र ? मैले त घरमा कुनै चलचित्र हेरेजस्तो अनुभव गरें। आफ्ना कमी-कमजोरी जान्ने र सच्चिने मौका भने पक्कै मिलेको छ,” उनले भने।
">
लकडाउनले जब रंगमञ्चलाई भर्चुअल पर्दामा पुर्यायो : Dekhapadhi
लकडाउनले जब रंगमञ्चलाई भर्चुअल पर्दामा पुर्यायो
<p>काठमाडौं। लकडाउनका कारण दैनिकी परिवर्तन भएको छ। दैनिकी मात्र होइन, धेरथोक परिवर्तन भएको छ। प्रत्यक्ष भेटघाट हुने सम्भावना नभएपछि अचेल भर्चुअल अभ्यासले नै प्रभाव जमाउन थालेको छ। त्यसबाट पर छैन थिएटर क्षेत्र पनि। </p>
<p>हुन त, नाटक भन्‍नासाथ कलाकारहरूको प्रत्यक्ष अभिनय हेर्ने विधा बुझिन्छ। तर, लकडाउनका कारण काठमाडौंका केही थिएटरले सामाजिक सञ्‍जालमार्फत नाटकको भर्चुअल मञ्‍चन गरे। कीर्तिपुरस्थित थिएटर मल र थिएटर सेन्टर फर चिल्ड्रेनले संयुक्त रूपमा भर्चुअल नाटक प्रस्तुत गरेका छन्। </p>
<p>१४ चैतदेखि २ वैशाखसम्मका १६ दिनमा २० वटा नाटक देखाइएका थिए। </p>
<p style="text-align:center"><img alt="" height="864" src="https://www.dekhapadhi.com/storage/photos/shares/Entertainment/Drama/Acting Workshop For Children_Theatre Mall_TCC Nepal 10.jpg" width="1000" /></p>
<p>थिएटर मलका निर्देशक केदार श्रेष्‍ठ यसरी फेसबुकमार्फत नाटक पहिलोपटक देखाइएको बताउँछन्। नाटक भर्चुअल माध्यममा देखाउनै नमिल्ने भए पनि अहिले विशेष परिस्थिति भएकाले देखाइएको उनको भनाइ छ।</p>
<p>श्रेष्‍ठ भन्छन्, “रंगमञ्‍च भनेको भर्चुअल माध्यम हुँदै होइन। यो प्रत्यक्ष हेर्ने कुरा हो। तर, यो विशेष परिस्थितिमा दर्शकलाई मनोरञ्‍जन प्रदान गर्न यस्तो गरेका हौं।”</p>
<p>भर्चुअल नाटक देखाउँदा उनलाई दर्शकका विभिन्‍न प्रतिक्रिया आए। थिएटरमै गएर नाटक हेरेका दर्शकले पनि फेसबुक लाइभ हेरे। कहिल्यै थिएटरमा नगएका र नाटकसँग कुनै चासो नभएका दर्शकले पनि हेरे।</p>
<p>त्यसैले थिएटरका लागि भर्चुअल नाटक प्रचारको माध्यम पनि बन्यो। “नाटकघरमै गएर नाटक हेरेका दर्शकका लागि भने यो फिल्म हेरेजस्तो मात्र भयो। नयाँ दर्शकलाई थिएटरसम्म लैजान भने यो एउटा अवसर बन्यो,” श्रेष्‍ठ भन्छन्।</p>
<p>थिएटरमै गएर हेर्ने दर्शकहरूले भने रमाइलो भए पनि रंगमञ्‍चमै हेर्दा जस्तो आनन्द नआएको बताए।</p>
<p>आफैले मञ्‍चन गरेको नाटक यसरी भिडिओमार्फत हेर्दा रंगकर्मीहरूलाई पनि मनोरञ्‍जनका साथै कमी-कमजोरी जान्‍ने मौका मिलेको श्रेष्‍ठले बताए। यस्तो छ दुई रंगकर्मीको अनुभवः</p>
<p><strong>नाटकको फिलिङ्स नै आएन</strong></p>
<figure class="image" style="float:left"><img alt="" height="243" src="https://www.dekhapadhi.com/storage/photos/shares/Entertainment/Drama/Surakshya Panta.jpg" width="230" />
<figcaption>सुरक्षा पन्त</figcaption>
</figure>
<p>सुरक्षा पन्तले नाटक ‘क्लेशा’ फेसबुक लाइभमा हेरिन्। उक्त नाटकमा मानवीय स्वभावलाई प्रत्यक्ष प्रभाव पार्ने सामाजिक संरचना र राजनीतिक व्यवस्थाबारे विवेचना गरिएको थियो। तत्कालीन प्रधानपञ्‍चको परिवारले गाउँलेमाथि गरेको ज्यादतीलाई प्रतिनिधि घटनाको रूपमा नाटकमा देखाइएको थियो। </p>
<p>“थिएटरमा हेर्दा जस्तो आनन्द नआउँदो रहेछ। यसरी हेर्दा त चलचित्र हेरेजस्तो हुनेरहेछ। नाटकको अनुभूति नै पाइएन,” उनले भनिन्।</p>
<p>आफ्ना कमजोरी सुधार्ने मौका पाएको उनले बताइन्। भनिन्, “यसबाट आफ्ना कमजोरी के कस्तो भएको रहेछ ? अभिनयको कुन पाटो सुधार गर्नुपर्ने रहेछ भन्‍ने त जानकारी भयो तर थिएटरमा गएर नाटक हेरेजस्तो फिल भएन।”</p>
<p><strong>आफैंलाई जाँच्‍ने मौका मिल्यो</strong></p>
<figure class="image" style="float:right"><img alt="" height="225" src="https://www.dekhapadhi.com/storage/photos/shares/Entertainment/Drama/Tika Pahari.jpg" width="225" />
<figcaption>टीका पहारी</figcaption>
</figure>
<p>टीका पहारीले फेसबुकमा 'लाटीको छोरा’ हेरे। उनलाई पनि आफ्नै नाटक हेर्दा खासै आनन्द आएन। घरमै बसेर फिल्म हेरेजस्तो लागेको उनले बताए। </p>
<p>“घरमै बसेर हेर्दा थिएटरमै हेरेजस्तो आनन्द कहाँ आउँदोरहेछ र ? मैले त घरमा कुनै चलचित्र हेरेजस्तो अनुभव गरें। आफ्ना कमी-कमजोरी जान्‍ने र सच्चिने मौका भने पक्कै मिलेको छ,” उनले भने।</p>
.jpg)
