Others

गृहपृष्ठ

लकडाउनमा: पढ्ने र सुन्ने कविता किंकर्तव्यविमूढ छन् देवता मन्दिरमा ताल्चा मारेर हिँडिसकेको छ पूजारी चुपचाप छन् माने र घण्ट रसाइरहेछन् स्वयम्भुका आँखाहरू फेरि एकपटक बोकेर पिँठ्युमा पृथ्वी जत्तिकै गह्रुंगो क्रस अन्जान पर्वत चढिरहेछन् क्राइस्ट दुहाहरूमा कतै आफैं हराइबसेका छन् निराकार अल्लाह हिँड्दाहिँड्दै टक्क रोकिएको छ घडीको सुई बन्द भएको छ कारखानाको आवाज बन्द भएको छ क्रसरको ख्यारख्यार बन्द भएको छ रोलर र डोजरको घ्यारघ्यार धुँवाउन छोडेको छ इट्टाभट्टाको चिम्नी सडक छेउमा लुकेर घरमा फोन लगाइरहेछ रामलखन- ‘सुनेउ हो सोनियाको माई देशमा लाकडाउन भएको छ’ ‘अब कसले ल्याइदिन्छ सोनियालाई घाँगर माईलाई पेट दुखेको औषधि तिमी नभएपछि त  त्यसै-त्यसै हराउँछ जाँगर’ सुँक्क-सुँक्क स्वर  मोबाइल फोनमा झुन्डिबस्छ चोक सोध्छ- किन आशोच बारिबसेको छ शहर ? पिपलले वरलाई भन्छ- मान्छे नबसेको चौपारी त मसानघाट हुँदोरहेछ चौरले पुतलीलाई सुनाउँछ- पछिपछि दौड्ने केटाकेटी नभएपछि त नवै रङ पनि फिका हुँदोरहेछ तर, उस्तै हतारमा छिन्  अस्पतालकी नर्स चटारोमा छन् डाक्टरहरू प्रयोगशालाको बत्ति ननिभेको कैयौं रात भइसकेको छ माइक्रोस्कोपमा घोत्लिरहेछन्  एक हुल वैज्ञानिक र, समय यतिबेला घोप्टोपरि बसेछ इतिहासको किताब पल्टाई भनिरहेछ- बन्द यी ढोकाहरू एकदिन फेरि खुल्नेछ। <iframe frameborder="0" height="590" scrolling="no" src="https://www.youtube.com/embed/924VaZbCJFc" width="750"></iframe>