काठमाडाैं। यतिबेला देश कोरोना भाइरसको महामारीले आक्रान्त छ।
दबाब झेल्न नसकेर सरकारले लकडाउनको अन्त्य त गर्यो, तर समस्यामा रत्तिभर कमी आएको छैन।
दैनिक डेढ सयको हाराहारीमा कोरोना सङ्क्रमित थपिएर कूल सङ्ख्या साढे १८ हजार नाघिसकेको छ। कोरोनाकै कारण ४८ जनाले ज्यान गुमाइसकेका छन्।
कोरोना रोकथाम र नियन्त्रणको लागि सबैभन्दा ठूलो जिम्मेवारी पाएको स्वास्थ्य आपत्कालीन परिचालन केन्द्रको बैठक नै बस्न छाडिसकेको छ। शक्तिसम्पन्न मानिएको उक्त केन्द्र यतिखेर नेकपाको राजनीतिका उछलकुद मस्त निद्रामा छ, यसलाई झक्झकाएर उठाउने कोही छैन।
जनतालाई कोरोनाले मात्र सताएको छैन। मनसुनसँगै सुरु भएको अविरल वर्षाले झन् धेरैको बिचल्ली भएको छ। कहाँ-कतिबेला पहिरोले पुर्ने हो वा कतिबेला बाढीले बगाउने वा डुबाउने हो, चिन्ताले जनता रातभर सुत्न सकेका छैनन्।
जेठ ३० गतेबाट मनसुन सुरु भएयता पहिरोका घटनामा परी १२७ को मृत्यु, ४५ जना बेपत्ता र ११४ जना घाइते भएका छन्। अघिल्ला तीन वर्षको तथ्याङ्क हेर्ने हो भने औसतमा प्रत्येक वर्ष मनसुन अवधि (साढे तीन महिना)मा पहिरोले ७१ जनाको ज्यान लिने गरेको थियो।
यो वर्ष मनसुन सुरु भएको डेढ महिना नबित्दै १२७ जनाको जीवन समाप्त भइसकेको छ। बाढी र पहिरोका कारण जनता अहिले के खाने, के लाउने र कहाँ बस्ने भन्ने चिन्तामा छन्।
जनता भने मरेको मर्यै छन्- कोही कोरोनाका कारण, कोही बाढी-पहिरोका कारण त कोही समयमै उपचार नपाएर। जनता सत्ताको छिनाझपटीमा मञ्चित नाटकको दर्शक बनेर हेर्न बाध्य छन्। खराबलाई राजनीतिक मञ्चबाट तल खसाल्न नसक्ने कमजोर दर्शक बनेका छन् जनता!
कृषकहरू मल नपाएर छटपटाइरहेका छन्। मानो छरेर मुरी फलाउने बेलामा कृषकहरू मल कहाँ पाइन्छ भन्दै भाैंतारिरहेका छन्। कृषकले न धान रोप्ने बेलामा मल पाए न रोपिसकेपछि नै!
समस्या जहाँतहीँ छ। कोरोनाका कारण विदेशमा रहेका १६१ जना नेपालीको मृत्यु भइसकेको छ।
हालसम्म विदेशबाट ३४ हजार ८३० जना नेपालीको उद्धार भएको छ। वैदेशिक रोजगारमा गएका हजारौं नेपाली घर फर्किनको लागि अलापविलाप गरिरहेका छन्। आफैं पैसा तिरेर फर्कन्छु भन्दा पनि उनीहरूलाई मद्दत गर्ने मनसाय जिम्मेवार निकायमा देखिँदैन।
कोरोनाले देशभित्रै थुप्रै समस्या सृजना गरेको छ। हजारौंले रोजगारी गुमाएका छन्। उनीहरूको जीविका कसरी चल्छ? उनीहरूको परिवार के गरी बाँच्ला? बालबालिकाले कसरी शिक्षा प्राप्त गर्लान्? पुनः रोजगारीमा के गरी फर्केलान् वा कहिलेसम्म फर्कन सक्लान्? यो सोचिदिने कसले।
सोच्नु पर्ने सरकार र सत्तारुढ दलले नै हो। तर, सत्तारुढ दललाई जनताको समस्या बुझ्ने फुर्सदै कहाँ छ र! उनीहरूलाई त आफ्नै निजी चाहना परिपूर्ति गर्न नै समय पुगेको छैन। जनताको घरदैलोसम्म कसरी पुगुन् ती!
सत्तारुढ दल नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (नेकपा) का शीर्ष नेताहरूको दौडधुप अहिले निकै बाक्लिएको छ। जनताका समस्या सुन्न होइन, आफ्ना स्वार्थ पूरा गर्न।
सत्तारुढ दलभित्रको खिचातानी देख्दा यस्तो लाग्छ, देशभित्र रमिता चलिरहेको छ। जनताको पीरमर्कामा मलम लगाउन जनताको घरदैलो पुग्नु पर्ने सत्तारुढ दलका नेताहरु गन्तव्य बिराएर कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार गर्दैछन्। जनताको पीरमर्का बुझिदिने कसले?
म्याराथुनजस्तै बन्न पुगेको यो खेलले उनीहरूलाई कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार पुर्याएको छ। कहिले गुटको भेला त कहिले पार्टीको स्थायी कमिटी बैठक।
दौडधुपको उद्देश्य एउटै छ- म्याराथुन जितेर नयाँ कुर्सीमा विराजमान हुने उत्कट लालसा छ। जनता भने मरेको मर्यै छन्- कोही कोरोनाका कारण, कोही बाढी-पहिरोका कारण त कोही समयमै उपचार नपाएर। जनता सत्ताको छिनाझपटीमा मञ्चित नाटकको दर्शक बनेर हेर्न बाध्य छन्। खराबलाई राजनीतिक मञ्चबाट तल खसाल्न नसक्ने कमजोर दर्शक बनेका छन् जनता!
यतिबेला सत्तारुढ दलको सम्पूर्ण ध्यान जनताका समस्यामा केन्द्रित हुनुपर्ने हो, हुनैपर्थ्यो। त्यसका निम्ति कुर्सीबाहिर रहेका नेताहरुले झकझक्याउनु पर्थ्यो, दुर्भाग्य त्यसो हुन सकेको छैन।
पदको लोभमा र्याल चुहाइरहेका नेकपाका शीर्ष नेताहरू कतिबेला कुन नेतालाई कुर्सीबाट गलहत्याउन सकिन्छ र त्यो ठाउँ आफूले कब्जा जमाउन सकिन्छ भन्ने कपटी योजना बनाउन मस्त छन्। यो उछालकुदले करिब अढाइ वर्षपछि हुने आमनिर्वाचनमा नेकपालाई कहाँ पु¥याउँछ भन्ने लेखाजोखा गर्न उनीहरुले भ्याएका छैनन्।
सत्तारुढ दलभित्रको खिचातानी देख्दा यस्तो लाग्छ, देशभित्र रमिता चलिरहेको छ। जनताको पीरमर्कामा मलम लगाउन जनताको घरदैलो पुग्नु पर्ने सत्तारुढ दलका नेताहरु गन्तव्य बिराएर कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार गर्दैछन्। जनताको पीरमर्का बुझिदिने कसले?
चुनाव जितेर आएपछि जनताले किन आफूलाई चुने? जनतासामु के–कस्ता बाचाबन्धन गरेकाले उनीहरूले आफू र आफ्नो दललाई अमूल्य मत दिएका हुन् भन्ने लेखाजोखा गर्ने फुर्सदै मिलेको छैन।
सत्तारुढ दलका नेताहरू कृषकको आँगनमा गएर उनीहरुको गुनासो सुन्नु पर्ने बेला राजधानीको ‘आँगन’मा बसेर कसलाई कसरी सिध्याउने भन्ने खेलोफड्कोमा व्यस्त छन्।
जनताका समस्या समाधान गर्ने उत्साह नेकपाका शीर्ष नेतृत्वमा देखिएन। उल्टै नेताहरू आफैं विलाप गरिरहेका छन्- त्यो पद मलाई नभई हुँदैन। मानौं, जनताले उनीहरूलाई पाँच वर्ष सत्ताको लुछाचुँडी गर्ने अधिकार दिएर आफ्नो अमूल्य मत हालेका हुन्!
साढे दुई वर्षपछि हुने आमनिर्वाचनमा मत माग्न जसरी पनि जनतासम्म पुग्नु पर्ने बाध्यता उनीहरूलाई छ। चुनाव जितेर आएपछि जनताले किन आफूलाई चुने? जनतासामु के–कस्ता बाचाबन्धन गरेकाले उनीहरूले आफू र आफ्नो दललाई अमूल्य मत दिएका हुन् भन्ने लेखाजोखा गर्ने फुर्सदै मिलेको छैन।
सत्तामा रहनेले हेक्का के राख्नु पर्छ भने, पाँच वर्षको हिसाबकिताब जनताले अवश्य राख्ने छन्। नाफा-घाटाको एकमुष्ट ‘अडिट’ त्यहीबेला जनताले खोज्ने छन्!
तसर्थ नेकपाले स्थायी कमिटी बैठक तत्काल टुंग्याउनुपर्छ। सरकार आफ्नो काममा लाग्नुपर्छ र नेताहरू जनतामाझ जानुपर्छ।
" />
काठमाडाैं। यतिबेला देश कोरोना भाइरसको महामारीले आक्रान्त छ।
दबाब झेल्न नसकेर सरकारले लकडाउनको अन्त्य त गर्यो, तर समस्यामा रत्तिभर कमी आएको छैन।
दैनिक डेढ सयको हाराहारीमा कोरोना सङ्क्रमित थपिएर कूल सङ्ख्या साढे १८ हजार नाघिसकेको छ। कोरोनाकै कारण ४८ जनाले ज्यान गुमाइसकेका छन्।
कोरोना रोकथाम र नियन्त्रणको लागि सबैभन्दा ठूलो जिम्मेवारी पाएको स्वास्थ्य आपत्कालीन परिचालन केन्द्रको बैठक नै बस्न छाडिसकेको छ। शक्तिसम्पन्न मानिएको उक्त केन्द्र यतिखेर नेकपाको राजनीतिका उछलकुद मस्त निद्रामा छ, यसलाई झक्झकाएर उठाउने कोही छैन।
जनतालाई कोरोनाले मात्र सताएको छैन। मनसुनसँगै सुरु भएको अविरल वर्षाले झन् धेरैको बिचल्ली भएको छ। कहाँ-कतिबेला पहिरोले पुर्ने हो वा कतिबेला बाढीले बगाउने वा डुबाउने हो, चिन्ताले जनता रातभर सुत्न सकेका छैनन्।
जेठ ३० गतेबाट मनसुन सुरु भएयता पहिरोका घटनामा परी १२७ को मृत्यु, ४५ जना बेपत्ता र ११४ जना घाइते भएका छन्। अघिल्ला तीन वर्षको तथ्याङ्क हेर्ने हो भने औसतमा प्रत्येक वर्ष मनसुन अवधि (साढे तीन महिना)मा पहिरोले ७१ जनाको ज्यान लिने गरेको थियो।
यो वर्ष मनसुन सुरु भएको डेढ महिना नबित्दै १२७ जनाको जीवन समाप्त भइसकेको छ। बाढी र पहिरोका कारण जनता अहिले के खाने, के लाउने र कहाँ बस्ने भन्ने चिन्तामा छन्।
जनता भने मरेको मर्यै छन्- कोही कोरोनाका कारण, कोही बाढी-पहिरोका कारण त कोही समयमै उपचार नपाएर। जनता सत्ताको छिनाझपटीमा मञ्चित नाटकको दर्शक बनेर हेर्न बाध्य छन्। खराबलाई राजनीतिक मञ्चबाट तल खसाल्न नसक्ने कमजोर दर्शक बनेका छन् जनता!
कृषकहरू मल नपाएर छटपटाइरहेका छन्। मानो छरेर मुरी फलाउने बेलामा कृषकहरू मल कहाँ पाइन्छ भन्दै भाैंतारिरहेका छन्। कृषकले न धान रोप्ने बेलामा मल पाए न रोपिसकेपछि नै!
समस्या जहाँतहीँ छ। कोरोनाका कारण विदेशमा रहेका १६१ जना नेपालीको मृत्यु भइसकेको छ।
हालसम्म विदेशबाट ३४ हजार ८३० जना नेपालीको उद्धार भएको छ। वैदेशिक रोजगारमा गएका हजारौं नेपाली घर फर्किनको लागि अलापविलाप गरिरहेका छन्। आफैं पैसा तिरेर फर्कन्छु भन्दा पनि उनीहरूलाई मद्दत गर्ने मनसाय जिम्मेवार निकायमा देखिँदैन।
कोरोनाले देशभित्रै थुप्रै समस्या सृजना गरेको छ। हजारौंले रोजगारी गुमाएका छन्। उनीहरूको जीविका कसरी चल्छ? उनीहरूको परिवार के गरी बाँच्ला? बालबालिकाले कसरी शिक्षा प्राप्त गर्लान्? पुनः रोजगारीमा के गरी फर्केलान् वा कहिलेसम्म फर्कन सक्लान्? यो सोचिदिने कसले।
सोच्नु पर्ने सरकार र सत्तारुढ दलले नै हो। तर, सत्तारुढ दललाई जनताको समस्या बुझ्ने फुर्सदै कहाँ छ र! उनीहरूलाई त आफ्नै निजी चाहना परिपूर्ति गर्न नै समय पुगेको छैन। जनताको घरदैलोसम्म कसरी पुगुन् ती!
सत्तारुढ दल नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (नेकपा) का शीर्ष नेताहरूको दौडधुप अहिले निकै बाक्लिएको छ। जनताका समस्या सुन्न होइन, आफ्ना स्वार्थ पूरा गर्न।
सत्तारुढ दलभित्रको खिचातानी देख्दा यस्तो लाग्छ, देशभित्र रमिता चलिरहेको छ। जनताको पीरमर्कामा मलम लगाउन जनताको घरदैलो पुग्नु पर्ने सत्तारुढ दलका नेताहरु गन्तव्य बिराएर कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार गर्दैछन्। जनताको पीरमर्का बुझिदिने कसले?
म्याराथुनजस्तै बन्न पुगेको यो खेलले उनीहरूलाई कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार पुर्याएको छ। कहिले गुटको भेला त कहिले पार्टीको स्थायी कमिटी बैठक।
दौडधुपको उद्देश्य एउटै छ- म्याराथुन जितेर नयाँ कुर्सीमा विराजमान हुने उत्कट लालसा छ। जनता भने मरेको मर्यै छन्- कोही कोरोनाका कारण, कोही बाढी-पहिरोका कारण त कोही समयमै उपचार नपाएर। जनता सत्ताको छिनाझपटीमा मञ्चित नाटकको दर्शक बनेर हेर्न बाध्य छन्। खराबलाई राजनीतिक मञ्चबाट तल खसाल्न नसक्ने कमजोर दर्शक बनेका छन् जनता!
यतिबेला सत्तारुढ दलको सम्पूर्ण ध्यान जनताका समस्यामा केन्द्रित हुनुपर्ने हो, हुनैपर्थ्यो। त्यसका निम्ति कुर्सीबाहिर रहेका नेताहरुले झकझक्याउनु पर्थ्यो, दुर्भाग्य त्यसो हुन सकेको छैन।
पदको लोभमा र्याल चुहाइरहेका नेकपाका शीर्ष नेताहरू कतिबेला कुन नेतालाई कुर्सीबाट गलहत्याउन सकिन्छ र त्यो ठाउँ आफूले कब्जा जमाउन सकिन्छ भन्ने कपटी योजना बनाउन मस्त छन्। यो उछालकुदले करिब अढाइ वर्षपछि हुने आमनिर्वाचनमा नेकपालाई कहाँ पु¥याउँछ भन्ने लेखाजोखा गर्न उनीहरुले भ्याएका छैनन्।
सत्तारुढ दलभित्रको खिचातानी देख्दा यस्तो लाग्छ, देशभित्र रमिता चलिरहेको छ। जनताको पीरमर्कामा मलम लगाउन जनताको घरदैलो पुग्नु पर्ने सत्तारुढ दलका नेताहरु गन्तव्य बिराएर कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार गर्दैछन्। जनताको पीरमर्का बुझिदिने कसले?
चुनाव जितेर आएपछि जनताले किन आफूलाई चुने? जनतासामु के–कस्ता बाचाबन्धन गरेकाले उनीहरूले आफू र आफ्नो दललाई अमूल्य मत दिएका हुन् भन्ने लेखाजोखा गर्ने फुर्सदै मिलेको छैन।
सत्तारुढ दलका नेताहरू कृषकको आँगनमा गएर उनीहरुको गुनासो सुन्नु पर्ने बेला राजधानीको ‘आँगन’मा बसेर कसलाई कसरी सिध्याउने भन्ने खेलोफड्कोमा व्यस्त छन्।
जनताका समस्या समाधान गर्ने उत्साह नेकपाका शीर्ष नेतृत्वमा देखिएन। उल्टै नेताहरू आफैं विलाप गरिरहेका छन्- त्यो पद मलाई नभई हुँदैन। मानौं, जनताले उनीहरूलाई पाँच वर्ष सत्ताको लुछाचुँडी गर्ने अधिकार दिएर आफ्नो अमूल्य मत हालेका हुन्!
साढे दुई वर्षपछि हुने आमनिर्वाचनमा मत माग्न जसरी पनि जनतासम्म पुग्नु पर्ने बाध्यता उनीहरूलाई छ। चुनाव जितेर आएपछि जनताले किन आफूलाई चुने? जनतासामु के–कस्ता बाचाबन्धन गरेकाले उनीहरूले आफू र आफ्नो दललाई अमूल्य मत दिएका हुन् भन्ने लेखाजोखा गर्ने फुर्सदै मिलेको छैन।
सत्तामा रहनेले हेक्का के राख्नु पर्छ भने, पाँच वर्षको हिसाबकिताब जनताले अवश्य राख्ने छन्। नाफा-घाटाको एकमुष्ट ‘अडिट’ त्यहीबेला जनताले खोज्ने छन्!
तसर्थ नेकपाले स्थायी कमिटी बैठक तत्काल टुंग्याउनुपर्छ। सरकार आफ्नो काममा लाग्नुपर्छ र नेताहरू जनतामाझ जानुपर्छ।
">
स्थायी कमिटीको बैठक तत्काल टुंग्याऊ, जनताको समस्याको स्थायी समाधान गर (भिडिओसहित): Dekhapadhi
सत्तारुढ दल नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (नेकपा) का शीर्ष नेताहरूको दौडधुप अहिले निकै बाक्लिएको छ। जनताका समस्या सुन्न होइन, आफ्ना स्वार्थ पूरा गर्न।
सत्तारुढ दललाई जनताको समस्या बुझ्ने फुर्सदै कहाँ छ र! उनीहरूलाई त आफ्नै निजी चाहना परिपूर्ति गर्न नै समय पुगेको छैन।
सत्तामा रहनेले हेक्का के राख्नु पर्छ भने, पाँच वर्षको हिसाबकिताब जनताले अवश्य राख्ने छन्। नाफा-घाटाको एकमुष्ट ‘अडिट’ त्यहीबेला जनताले खोज्ने छन्!
स्थायी कमिटीको बैठक तत्काल टुंग्याऊ, जनताको समस्याको स्थायी समाधान गर (भिडिओसहित)
<p style="text-align: justify;">काठमाडाैं। यतिबेला देश कोरोना भाइरसको महामारीले आक्रान्त छ।</p>
<p style="text-align: justify;">दबाब झेल्न नसकेर सरकारले लकडाउनको अन्त्य त गर्‍यो, तर समस्यामा रत्तिभर कमी आएको छैन।</p>
<p style="text-align: justify;">दैनिक डेढ सयको हाराहारीमा कोरोना सङ्क्रमित थपिएर कूल सङ्ख्या साढे १८ हजार नाघिसकेको छ। कोरोनाकै कारण ४८ जनाले ज्यान गुमाइसकेका छन्।</p>
<p style="text-align: justify;">कोरोना रोकथाम र नियन्त्रणको लागि सबैभन्दा ठूलो जिम्मेवारी पाएको स्वास्थ्य आपत‍्कालीन परिचालन केन्द्रको बैठक नै बस्न छाडिसकेको छ। शक्तिसम्पन्न मानिएको उक्त केन्द्र यतिखेर नेकपाको राजनीतिका उछलकुद मस्त निद्रामा छ, यसलाई झक्झकाएर उठाउने कोही छैन।</p>
<p style="text-align: justify;">जनतालाई कोरोनाले मात्र सताएको छैन। मनसुनसँगै सुरु भएको अविरल वर्षाले झन् धेरैको बिचल्ली भएको छ। कहाँ-कतिबेला पहिरोले पुर्ने हो वा कतिबेला बाढीले बगाउने वा डुबाउने हो, चिन्ताले जनता रातभर सुत्न सकेका छैनन्।</p>
<p style="text-align: justify;">जेठ ३० गतेबाट मनसुन सुरु भएयता पहिरोका घटनामा परी १२७ को मृत्यु, ४५ जना बेपत्ता र ११४ जना घाइते भएका छन्। अघिल्ला तीन वर्षको तथ्याङ्क हेर्ने हो भने औसतमा प्रत्येक वर्ष मनसुन अवधि (साढे तीन महिना)मा पहिरोले ७१ जनाको ज्यान लिने गरेको थियो।</p>
<p style="text-align: justify;">यो वर्ष मनसुन सुरु भएको डेढ महिना नबित्दै १२७ जनाको जीवन समाप्त भइसकेको छ। बाढी र पहिरोका कारण जनता अहिले के खाने, के लाउने र कहाँ बस्ने भन्ने चिन्तामा छन्।</p>
<blockquote>
<p style="text-align: justify;">जनता भने मरेको मर्‍यै छन्- कोही कोरोनाका कारण, कोही बाढी-पहिरोका कारण त कोही समयमै उपचार नपाएर। जनता सत्ताको छिनाझपटीमा मञ्चित नाटकको दर्शक बनेर हेर्न बाध्य छन्। खराबलाई राजनीतिक मञ्चबाट तल खसाल्न नसक्ने कमजोर दर्शक बनेका छन् जनता!</p>
</blockquote>
<p style="text-align: justify;">कृषकहरू मल नपाएर छटपटाइरहेका छन्। मानो छरेर मुरी फलाउने बेलामा कृषकहरू मल कहाँ पाइन्छ भन्दै भाैंतारिरहेका छन्। कृषकले न धान रोप्ने बेलामा मल पाए न रोपिसकेपछि नै!</p>
<p style="text-align: justify;">समस्या जहाँतहीँ छ। कोरोनाका कारण विदेशमा रहेका १६१ जना नेपालीको मृत्यु भइसकेको छ।</p>
<p style="text-align: justify;">हालसम्म विदेशबाट ३४ हजार ८३० जना नेपालीको उद्धार भएको छ। वैदेशिक रोजगारमा गएका हजारौं नेपाली घर फर्किनको लागि अलापविलाप गरिरहेका छन्। आफैं पैसा तिरेर फर्कन्छु भन्दा पनि उनीहरूलाई मद्दत गर्ने मनसाय जिम्मेवार निकायमा देखिँदैन।</p>
<p style="text-align: justify;">कोरोनाले देशभित्रै थुप्रै समस्या सृजना गरेको छ। हजारौंले रोजगारी गुमाएका छन्। उनीहरूको जीविका कसरी चल्छ? उनीहरूको परिवार के गरी बाँच्ला? बालबालिकाले कसरी शिक्षा प्राप्त गर्लान्? पुनः रोजगारीमा के गरी फर्केलान् वा कहिलेसम्म फर्कन सक्लान्? यो सोचिदिने कसले।</p>
<p style="text-align: justify;">सोच्नु पर्ने सरकार र सत्तारुढ दलले नै हो। तर, सत्तारुढ दललाई जनताको समस्या बुझ्ने फुर्सदै कहाँ छ र! उनीहरूलाई त आफ्नै निजी चाहना परिपूर्ति गर्न नै समय पुगेको छैन। जनताको घरदैलोसम्म कसरी पुगुन् ती!</p>
<p style="text-align: justify;">सत्तारुढ दल नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (नेकपा) का शीर्ष नेताहरूको दौडधुप अहिले निकै बाक्लिएको छ। जनताका समस्या सुन्न होइन, आफ्ना स्वार्थ पूरा गर्न।</p>
<blockquote>
<p style="text-align: justify;">सत्तारुढ दलभित्रको खिचातानी देख्दा यस्तो लाग्छ, देशभित्र रमिता चलिरहेको छ। जनताको पीरमर्कामा मलम लगाउन जनताको घरदैलो पुग्नु पर्ने सत्तारुढ दलका नेताहरु गन्तव्य बिराएर कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार गर्दैछन्। जनताको पीरमर्का बुझिदिने कसले?</p>
</blockquote>
<p style="text-align: justify;">म्याराथुनजस्तै बन्न पुगेको यो खेलले उनीहरूलाई कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार पुर्‍याएको छ। कहिले गुटको भेला त कहिले पार्टीको स्थायी कमिटी बैठक।</p>
<p style="text-align: justify;">दौडधुपको उद्देश्य एउटै छ- म्याराथुन जितेर नयाँ कुर्सीमा विराजमान हुने उत्कट लालसा छ। जनता भने मरेको मर्‍यै छन्- कोही कोरोनाका कारण, कोही बाढी-पहिरोका कारण त कोही समयमै उपचार नपाएर। जनता सत्ताको छिनाझपटीमा मञ्चित नाटकको दर्शक बनेर हेर्न बाध्य छन्। खराबलाई राजनीतिक मञ्चबाट तल खसाल्न नसक्ने कमजोर दर्शक बनेका छन् जनता!</p>
<p style="text-align: justify;">यतिबेला सत्तारुढ दलको सम्पूर्ण ध्यान जनताका समस्यामा केन्द्रित हुनुपर्ने हो, हुनैपर्थ्यो। त्यसका निम्ति कुर्सीबाहिर रहेका नेताहरुले झकझक्याउनु पर्थ्यो, दुर्भाग्य त्यसो हुन सकेको छैन।</p>
<p style="text-align: justify;">पदको लोभमा र्‍याल चुहाइरहेका नेकपाका शीर्ष नेताहरू कतिबेला कुन नेतालाई कुर्सीबाट गलहत्याउन सकिन्छ र त्यो ठाउँ आफूले कब्जा जमाउन सकिन्छ भन्ने कपटी योजना बनाउन मस्त छन्। यो उछालकुदले करिब अढाइ वर्षपछि हुने आमनिर्वाचनमा नेकपालाई कहाँ पु¥याउँछ भन्ने लेखाजोखा गर्न उनीहरुले भ्याएका छैनन्।</p>
<p style="text-align: justify;">सत्तारुढ दलभित्रको खिचातानी देख्दा यस्तो लाग्छ, देशभित्र रमिता चलिरहेको छ। जनताको पीरमर्कामा मलम लगाउन जनताको घरदैलो पुग्नु पर्ने सत्तारुढ दलका नेताहरु गन्तव्य बिराएर कहिले बालुवाटार त कहिले खुमलटार गर्दैछन्। जनताको पीरमर्का बुझिदिने कसले?</p>
<blockquote>
<p style="text-align: justify;">चुनाव जितेर आएपछि जनताले किन आफूलाई चुने? जनतासामु के–कस्ता बाचाबन्धन गरेकाले उनीहरूले आफू र आफ्नो दललाई अमूल्य मत दिएका हुन् भन्ने लेखाजोखा गर्ने फुर्सदै मिलेको छैन।</p>
</blockquote>
<p style="text-align: justify;">सत्तारुढ दलका नेताहरू कृषकको आँगनमा गएर उनीहरुको गुनासो सुन्नु पर्ने बेला राजधानीको ‘आँगन’मा बसेर कसलाई कसरी सिध्याउने भन्ने खेलोफड्कोमा व्यस्त छन्।</p>
<p style="text-align: justify;">जनताका समस्या समाधान गर्ने उत्साह नेकपाका शीर्ष नेतृत्वमा देखिएन। उल्टै नेताहरू आफैं विलाप गरिरहेका छन्- त्यो पद मलाई नभई हुँदैन। मानौं, जनताले उनीहरूलाई पाँच वर्ष सत्ताको लुछाचुँडी गर्ने अधिकार दिएर आफ्नो अमूल्य मत हालेका हुन्!</p>
<p style="text-align: justify;">साढे दुई वर्षपछि हुने आमनिर्वाचनमा मत माग्न जसरी पनि जनतासम्म पुग्नु पर्ने बाध्यता उनीहरूलाई छ। चुनाव जितेर आएपछि जनताले किन आफूलाई चुने? जनतासामु के–कस्ता बाचाबन्धन गरेकाले उनीहरूले आफू र आफ्नो दललाई अमूल्य मत दिएका हुन् भन्ने लेखाजोखा गर्ने फुर्सदै मिलेको छैन।</p>
<p style="text-align: justify;">सत्तामा रहनेले हेक्का के राख्नु पर्छ भने, पाँच वर्षको हिसाबकिताब जनताले अवश्य राख्ने छन्। नाफा-घाटाको एकमुष्ट ‘अडिट’ त्यहीबेला जनताले खोज्ने छन्!</p>
<p style="text-align: justify;">तसर्थ नेकपाले स्थायी कमिटी बैठक तत्काल टुंग्याउनुपर्छ। सरकार आफ्नो काममा लाग्नुपर्छ र नेताहरू जनतामाझ जानुपर्छ।</p>
<p style="text-align: justify;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" frameborder="0" height="550" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fdekhapadhi%2Fvideos%2F328438644843048%2F&show_text=0&width=560" style="border:none;overflow:hidden" width="750"></iframe></p>
.jpg)
